چه كسي پرسيد از پريشاني حالم؟
زين لبخند سرد خشكيده، بر روي لبانم؟
چه كسي گفت به من، در چه حالي هستي؟
خسته از اين عالمي؟شايد،نه، نميدانم
من نفهميدم كه بود اما جوابم
من در اين ويرانه خود در پي دلدارم
تا بگويم سخني از غم ز تنهايي دل
كه ز بي همدمي من دگر باره ننالم